Olijf – Tiel

In een Facebookgroep die ik volg zag ik een bericht over een restaurant in Tiel waar je glutenvrije pizza’s kon eten. Aangezien dit redelijk bij ons in de buurt is (35 min rijden), besloot ik op de website van het restaurant te kijken. En daarna? Ik “moest” een reden of gelegenheid bedenken om hier te gaan eten!

Informatie vooraf:

Van de website kon ik niet meteen enthousiast worden, deze is namelijk nog niet helemaal live. Wel kan je de menukaart inzien. Na die gezien te hebben concludeerde ik dat dit een Italiaans restaurant is wat absoluut niet vergeleken kan worden met een simpele “pizzeria” waar de pizza Hawaii het vaakst besteld wordt.

Op de website zag ik echter niets vermeld staan over glutenvrij eten of eten met een allergie. Dus ik besloot te mailen. Omdat daar iets mis mee ging belde ik ook met het restaurant voordat we gingen. En toen ik met hen sprak wist ik meteen dat het goed zat. Ik had gemaild dat ik een tarwe-intolerantie heb en koemelkvrij moet eten. Daarop gaven ze aan standaard speltpasta in huis te hebben, en ook een glutenvrije pizza was geen enkel probleem. Toen ik vroeg of ze met echte buffelmozzarella werken, gaf hij meteen aan dat het idd van buffelmelk werd gemaakt dus dat ik dat waarschijnlijk kon verdragen. Yes!

Informatie in het restaurant:

Bij het opnemen van de bestelling was het de normaalste zaak van de wereld om een glutenvrije pizza te bestellen die ook nog eens koemelkvrij moest zijn. Geen opgetrokken wenkbrauw of moeilijke blik.

Na het opnemen van de bestelling vroeg meneer Jansen of we iets van brood konden bestellen om mee te beginnen. Hierop gaf de serveerster zelf aan dat ze dat wel hadden, maar dat dit brood wat melk bevat. Hoe super is dat! Wij hadden hier zelf nog niet meteen aan gedacht omdat stokbrood vaak melkvrij is.

Keuze:

Ik twijfelde enorm tussen speltpasta of een glutenvrije pizza. Mijn nieuwsgierigheid won het. Ik heb 1 keer geprobeerd om zelf een glutenvrije pizza te bakken en dat was volledig mislukt. Hoe zou zoiets smaken?

Uiteindelijk koos is de pizza met parmaham en rucola. Eigenlijk ook nog met parmezaanse kaas maar dat ging natuurlijk niet.

Door de open keuken kon ik enigszins in de gaten houden hoe de pizza werd bereid. Volgens mij werd er gebruik gemaakt van een mix van Consenza. Het deeg werd a la minute gemaakt, dus vooraf reserveren en intoleranties doorgeven is niet perse nodig. Het deeg werd op een andere tafel bereid als de andere pizza’s maar uiteraard hangen de gluten wel “in de lucht”. Tevens worden de pizza’s in dezelfde steenoven gebakken, wel op een speciaal bakpapier.

In mijn geval heb ik van evt kruisbesmetting van tarwe geen last, dus voor mij is dit geen probleem. Als je erg gevoelig bent, zou ik hier eerder kiezen voor een glutenvrije pasta.

En hoe de pizza was? Verrukkelijk! De bodem was dun, knapperig aan de rand, zacht in het midden. Daarnaast hadden ze bij mij en Liz er speciaal geitenkaas op gedaan zodat we wel een gesmolten kaas hadden. En hoewel ik normaal gesproken liever schapenkaas eet, vond ik deze erg lekker.

Omgeving:

Bij binnenkomst werd ik nog enthousiaster dan ik had verwacht. Een sfeervol interieur met een open keuken. Dat wekt altijd vertrouwen omdat er niets te verbergen is. Als ik een min-puntje zou moeten noemen dan is dat de akoestiek.

Eten met intolerantie:

Soms eten we ergens waar ik me niet moeilijk voel, en dat is dan zo genieten. Dat gevoel had ik hier. Daarnaast was er veel keus. Dat is ook wel eens anders 😉 .

Eten zonder intolerantie:

Als je houdt van de Italiaanse keuken dan is dit een must-visit. Zeker wanneer je enigszins in de buurt van Tiel woont.

p.s. voor wie een stukje human interest kan waarderen:

Mocht je denken dat wanneer het eten goed is, onze review etentjes altijd een en al vrolijkheid zijn dan moet ik je teleurstellen. Hoe fantastisch ook het eten was, deze avond was redelijk rampzalig. We gingen op donderdagavond, het was namelijk mijn verjaardag. Helaas was een van de mini-Jansen niet helemaal goed in orde. Niet echt ziek, maar ook niet fit. En helaas negeerde ik alle signalen die riepen: ga nou niet….

Uiteindelijk verliep onze avond als volgt:

1. Mini-Jansen 1 valt in de auto in slaap, dus komt nog niet helemaal wakker aan in het restaurant, dus chagrijnig.
2. We gaan aan tafel zitten, mini-Jansen 1 weigert zelf op een stoel te gaan zitten, dus hup op schoot.
3. Of we al weten wat we willen bestellen? Nee nog niet kunnen kijken.
4. Mini-Jansen 1 wil een frikandel…. dat hebben ze natuurlijk niet.
5. Wachten, wachten, wachten tot het eten komt.
6. Mini-Jansen 2 zegt om de 5 minuten dat ze echt heel veel honger heeft.
7. Mini-Jansen 1 zegt om de 5 minuten dat hij naar huis wil.
8. Het eten komt.
9. Mini-Jansen 2 zegt: die pizza ruikt gek.
10. Mini-Jansen 1 begint enthousiast aan de spaghetti, neemt 1 hap en zegt: ik wil naar huis.
11. Mini-Jansen 2 brandt haar lip aan de hete kaas (uiteraard incl huilbui).
12. Mini-Jansen 2 hoeft de pizza niet.
13. Mini-Jansen 2 neemt wat spaghetti maar wil geen saus (“gewoon geen zin in”, grrrrr).
14. Meneer en Mevrouw Jansen hebben vrijwel zeker het wereldrecord snel-pizza-eten verbroken.
15. Pff, we kunnen naar huis….