Instagram… ik heb er een haat/liefde verhouding mee. En niet eens omdatd IG stories de hele tijd vastloopt als ik iets bewegends wil toevoegen. En ook niet omdat mijn feed niet zo mooi is als bij veel andere Instagrammers. Eigenlijk vooral omdat ik me er zó oncomfortabel bij voel. Want wie wil er nou weten wat ik ontbijt, waar ik ga eten of dat ik echt hoognodig moet opruimen in huis…
Categorie: Jansenpraat (Pagina 1 van 2)
In mijn blog gaat het eigenlijk vooral niet over mijzelf. Maar sommige hersenspinsels, uitspraken van mijn kids of dingen die ik meemaak wil ik tóch even delen…
Kinderen, YouTube en vloggen. Dat zijn de ingrediënten voor menig discussie en meningsverschillen. Eigenlijk zie en hoor ik vooral artikelen, blogs en verhalen over waarom een kind níet op social media of Youtube te zien zou mogen zijn. Ik denk echter dat het ook heel positief kan zijn.
In een eerdere blog schreef ik al waarom ik het niet zo begrijp waarom een foto op social media of een website zo’n probleem is. Maar ik ga een stapje verder. Want mijn dochter (van 7) wil ook graag vlogs maken. En dan niet alleen maken, maar ook online zetten. Net zoals de “YouTubers” waar ze zelf naar kijkt. Het valt me op dat wij een van de weinige ouders zijn die dit ok vinden.
Deze week waren er bij mijn kinderen op school weer de jaarlijkse informatie avonden. Welke boeken worden er gebruikt, hoe nemen we ’s ochtends afscheid van de kinderen (dat had Juf Ank dus beter moeten aanpakken) en wat voor een eten en drinken geven we mee.
Nou loop ik nog niet zo veel jaren mee op school (mijn oudste zit in groep 4) maar toch zie ik een tendens. Elk jaar wordt het onderdeel “foto’s van de kinderen” een groter onderdeel op de agenda van de info-avonden. Niet de schuld van de school, maar die ouders… pff.
Bij sommige artikelen die ik maak is de tijd van een idee naar een blog in een uurtje gepiept. Andere blogs komen er echter nooit. In mijn geval zijn dat eigenlijk altijd de persoonlijke blogs. Tot nu… Lees verder
Wat een fijne werkplek!
Ik kreeg van Unique de vraag: “Ben jij blij met je baan”. En gelukkig kan ik daarop hartgrondig antwoorden: “Ja!”. Daarbij bedacht ik me dat bij bijna elk feest, netwerkborrel of reünie DE vraag komt. “Wat doe jij eigenlijk qua werk?” En tja, dan zou ik even willen dat ik kon zeggen dat ik bakker, juf of secretaresse was. In die gevallen weet jouw gesprekspartner in ieder geval meteen wat je ongeveer doet.
In mijn geval weet ik eigenlijk nooit zo goed hoe ik het moet uitleggen in 1 of 2 zinnen. Want een heel verhaal, daar zit ook niet iedereen op te wachten… Maar nu je deze blog toch aan het lezen bent pak ik mijn kans. Dus voor iedereen die benieuwd is naar mijn werk …
“Mama… weet je wanneer je echt naar de gevangenest (vertaling: gevangenis) moet?”
“Nou?”
“Als je van iemand echt geld steelt”
“of als je geld van een koning steelt”
“of als je iets uit een winkel meeneemt”
Maar dat blijkt niet alles.
Kids: “Of als je de zak speelgoed van Sinterklaas steelt”
Bij de fanfare maken ze hele harde muziek.
Stan droomt over een carrière bij de harde muziek. Waar weet hij nog niet.
Of bij de Schutterij óf bij de Hardemonie