Onze mini-Jansen van 5 wil al tijden een konijn. Wel, zoals met bijna alles, in fases. De ene week wordt 6 x per dag gevraagd waarom we geen konijn hebben, de andere week heb je de neiging om te vragen of ze nog wel een konijn zou willen. En dat we daarbij al een konijnenhok in de tuin hebben (jaren geleden hadden we konijnen) helpt niet echt bij het vervagen van deze konijnenwens.
Tijdens onze laatste vakantie was het weer zover. Want papa en mama hadden toch ooit (met de nadruk op ooit) gezegd dat ze een konijn mocht als ze 5 zou zijn…..
Oeps, was dat nu al? Even vergeten.
Voor altijd
“Ja Liz, dat klopt, maar we hebben ook gezegd dat je er zelf voor moeten kunnen zorgen. En dat betekent dat je het konijn in ieder geval elke dag eten moet geven. En niet 1 of 2 weken, maar voor altijd.”
Nou snap ik dat “voor altijd” moeilijk te bevatten is voor een kind van 5. Maar bij wijze van test en enige bewustwording bedachten we de Snoes-(ons toekomstige konijn heeft al wel een naam)-aftelkalender.
Zo moet Snoes eruit zien volgens Liz. Je zou bijna overstag gaan…
De aftelkalender
De afspraak? We maakten een vel met 20 vakjes. Elke dag dat Liz er zelf aan dacht dat Snoes (ons denkbeeldige konijn dus) eten zou moeten hebben, mocht ze een krul zetten. De eerste dagen ging het hard. Daarna moesten we een keer een reminder geven. En nu? We zijn inmiddels zo’n 45 dagen verder, en 9 krullen…
Wat zou Snoes honger hebben gehad…
De conclusie? Ons denkbeeldige konijn is helaas overleden. Snik. En wij hebben weer even een marge tot de volgende periode waarin er om een konijn gesmeekt gaat worden ;-).
Geweldig idee om het zo aan te pakken!
Heel slim! Al gok ik dat ze er nog wel op terug gaat komen.
haha, jij kent haar te goed 😉