Allebei de mini-Jansens zitten momenteel (weer) in de pleisterfase. Ik weet niet of het voor jullie herkenbaar is, maar Liz heeft al eerder zo’n fase gehad en doet nu vrolijk met haar broertje mee. Een kus van mama of papa heeft volgens hen toch echt niet dezelfde krachten als een echte pleister.
Gelukkig hebben we nu iets bedacht waardoor de saaie (en goedkope) pleisters net zo favoriet zijn als de Minions en Hello Kitty pleisters.
Bij elke schrammetje, schaafwond, blauwe plek, muggenbult of nagelscheurtje moet er een pleister op. En welke pleister er dan op moet, komt nog heel precies. Want “op een klein plekje kan toch echt geen grote pleister mama!” En “de Donald Duck pleisters zijn echt voor jongens hoor”… Meer dan eens klinkt in ons huis “De Hello Kitty/Minions/Cars pleisters heb ik uitgezocht dus zijn voor mij…”.
Kortom, volop voer voor drama, zeker als je toch al nét gevallen bent.
En toen kwam die ene zondag. Schrik op twee mini-hoofdjes… de pleisters waren op! En er was toch echt een muggenbult die nooit over zou gaan zonder een echte pleister.
Dus naar de AH, nieuwe pleisters kopen. Daar bleek er maar 1 variant te zijn, de saaie huidkleurige.. Maar de nood was hoog, dus na diep beraad werd akkoord gegeven door de pleistercommissie.
Eenmaal thuis een ingeving: “zal ik er een bloemen-pleister van maken?” En zowaar dit blijkt een succes. Ik moet nog even oefenen met tekenen, maar gelukkig zijn ze wat dat betreft wel snel tevreden ;-).
Zou het nog een trend worden? Pleister-kunst?
Nog even oefenen, maar gelukkig zijn de mini’s al tevreden met deze pleisterkunst
Wat een goed idee! Jullie kleine dame heeft mij ook al regelmatig vol geplakt dus ben benieuwd hoe ik er morgen vanaf kom met mijn prikplekken 😊